Reserveren per e-mail : brayerandreeclaude@gmail.com

(FR) – (NL) – (EN)

 

In een uniek solo-optreden biedt Avine Coulonval ons meer dan een uur plezier om te (her)ontdekken

« 12 fantasieën van Telemann voor viool solo »,

een opmerkelijke werk, geschreven in 1735 door Georg Philipp TELEMANN, een immense hedendaagse componist van J-S Bach.

Avine COULONVAL begon haar muzikale opleiding, een keyboard onder haar vingers, op 5-jarige leeftijd. Ze leerde ook viool, later cello en voltooide de academie voor zowel viool als piano met grote onderscheiding. In 2009, winnares van de wedstrijd DEXIA Classics, trad ze toe tot het Koninklijk Conservatorium van Luik, in de klas van Philippe Koch, waar ze in juni 2015 afstudeerde.

Ze studeerde ook kamermuziek bij Jean-Gabriel Raelet en begon een tweede master viool aan het IMEP in Namen in de klas van Yossif Ivanov (viool) en Gilles Millet (kamermuziek).

Voor haar ligt de essentie van muziek in het delen, met het publiek, met de muzikanten en met haar studenten. Ze begon met het spelen van een duet met haar broer, daarna ging ze verder in verschillende orkesten en ensembles in haar regio.

Vandaag is ze stichtend lid van het strijkersensemble « Duo d’âmes » (Avine kwam in dit verband met dit ensemble naar de Salon Bugrane in 2018) en verkent ze graag het sonaterepertoire met pianiste Eline Mathelart. Ze speelt ook in een orkest.

Ze is lange tijd leider van de tweede violen van het Dextuor-ensemble en neemt deel aan het hedendaagse ensemble « Sturm und Klang » onder leiding van Thomas Vanhaeperen en aan het Ensemble Orchestral Mosan.

Tot op de dag van vandaag wil ze haar energie wijden aan kamermuziek en haar ervaring rond actieve pedagogiek verdiepen.

Twelve Fantasies voor viool zonder bas (*)

De collectie, een echte samenvatting van de knowhow van de meester, biedt een opeenvolging van korte stukken, waarin een opmerkelijke verscheidenheid aan stijlen zijn perfecte kennis van de muzikale genres van het begin van de 18e eeuw weerspiegelt. De 12 Fantasies zijn bedoeld voor de vioolsolo, iets wat zeer zeldzaam is in barokmuziek met de alomtegenwoordigheid van de basso continuo.

Als volleerd violist kent Telemann de techniek van zijn instrument door en door en laat het zo vol klinken dat elke begeleiding overbodig wordt. Om dit te doen, simuleert hij de aanwezigheid van verschillende instrumentale partijen op de viool volgens een oud proces dat de « luthe » -stijl wordt genoemd. Deze techniek, afgeleid van de luit, bestaat erin de melodie « op te breken » door deze af te wisselen in verschillende registers. De Zevende Fantasie omvat dus drie lage tonen die de melodie in het hoge register onderbreken. Het verschil in sonoriteit, verkregen door zowel de verandering van snaar als toonhoogte, suggereert daarom meerdere instrumentale partijen.

Een andere veelgebruikte techniek op de viool solo is die van de dubbele snaren, dat wil zeggen wanneer twee snaren tegelijkertijd worden bespeeld. Maar soms, zoals in het Allegro van de Tweede Fantasie, geeft de partituur drie gelijktijdige noten aan, technisch niet realiseerbaar zoals geschreven. Door een dergelijk schrift over te nemen, roept de componist de gelijktijdigheid van geluiden op door de akkoorden te arpeggio’s of door de duur van bepaalde noten te verkorten, om de continuïteit van de hoofdmelodie te verzekeren.

De Twaalf fantasieën verschijnen dan ook als een spilwerk, representatief voor de overgang die plaatsvond tijdens het lange leven van de componist. Telemann, auteur van een kolossaal oeuvre, heeft in de 18e eeuw een belangrijke bijdrage geleverd aan de transformatie van de muzikale taal in Europa. En zijn wonderbaarlijke vindingrijkheid bezorgde hem buitengewone bekendheid.

Beschouwd als de grootste muzikant van zijn tijd, overschaduwde hij zelfs Johann Sebastian Bach. Door alle genres bij elkaar te willen brengen, draagt ​​Telemann bij aan de opkomst van een internationale stijl en maakt zo de evolutie mogelijk van een muziek die naar het classicisme evolueert. 

 

Leven van Georg Philipp Telemann (*)

«   Georg Philipp Telemann (1681 – 1767) was een van de meest productieve musici in het 18e-eeuwse Duitsland. In de totale productie – bijna 6.000 werken, waarvan er een aantal helaas verloren zijn gegaan – zijn er twaalf reeksen cantates voor de 52 zondagen van het jaar, een honderdtal oratoria, 44 passies, meer dan 600 ouvertures à la française, 40 opera’s en talrijke concerten, orkestsuites, kwartetten en sonates.

Deze spectaculaire productiviteit is deels te verklaren door de uitzonderlijke levensduur van de componist: geboren vier jaar vóór Bach, midden in de barokperiode, stierf hij op 86-jarige leeftijd, toen Haydn de basis legde voor het classicisme.

Telemann, een buitengewoon begaafd kind, leerde op jonge leeftijd viool, fluit en klavecimbel spelen en leek vijandig tegenover elke instructie in compositie:

Autodidact, Telemann componeerde zijn eerste opera op 12-jarige leeftijd. Maar zijn moeder schreef hem rechten in aan de Universiteit van Leipzig, waar hij met vlag en wimpel slaagde voor al zijn rechtenexamens en zich eindelijk volledig aan de muziek kon wijden.

Hij reisde veel en aanvaardde in 1704 voor het eerst de post van koordirigent bij graaf von Promnitz in Sorau. De jonge muzikant ontdekt Lully en Campra. Gefascineerd componeerde Telemann in minder dan twee jaar tijd meer dan 200 Franse ouvertures. Daarna vertrok hij naar het hof van Eisenach, waar hij werd aangesteld als concertmeester, en ontmoette hij Jean-Sébastien Bach.

De twee muzikanten speelden vaak samen en werden zeer goede vrienden. Pas in 1721 vestigde Telemann zich in Hamburg als muziekdirecteur, voorzanger van het Johanneum en directeur van de opera. Ondanks een ontmoedigende taak – waaronder het toezicht houden op de muzikale activiteit van de vijf grote kerken van de stad, het componeren van muziek voor speciale gelegenheden, naast het lesgeven op twee scholen – richtte hij een nieuw Collegium musicum op om zijn werken te spelen, richtte hij een muziekdagboek op, stuurde hij regelmatig Tafelmusik (tafelmuziek) naar het hof van Eisenach, cantates en oratoria naar Frankfurt, evenals opera’s naar Bayreuth, en dan nog niet te spreken over zijn werk als graveur en uitgever van zijn composities. Deze wonderbaarlijke vitaliteit stelt hem in staat zijn werk in heel Duitsland en vervolgens in het buitenland te verspreiden.

Ook de natuurlijkheid van zijn muziek, die vooral bedoeld was om tegemoet te komen aan de smaak van de muziekminnende bourgeoisie die de concertzalen bezocht, bezorgde hem een ​​internationale reputatie. Hij werd toen de promotor van een nieuw genre dat de taal van het classicisme aankondigde. Het was midden in zijn overvolle activiteit in Hamburg dat Telemann in 1735 de Twelve Fantasies for Violin without Bass publiceerde.

(*) Uittreksels uit een artikel van Sylvain Caron, musicoloog.

 

 

THIS  EVENT IS ALSO ACCESSIBLE ON FACEBOOK 

The event could be broadcast online if the demand
is expressed by a sufficient audience

( Share with others and write about your opinion! )

https://www.facebook.com/events/1112998322710511

 

( EN) EVENT ONLINE or OFFLINE :

https://www.facebook.com/events/646615683933620

 

(FR) CONVERSATION en FR : 

https://www.facebook.com/events/3445485459021670

 

(NL ) CONVERSATION in NL :

https://www.facebook.com/events/1112998322710511

 

–

— Downloadbare link and flyers  —

 

(NL) Downloadbare Image  ( jpg-formaat) –>  Flyer Avine Coulonval – 12 fantaisieen voor viool solo (NL)

 

(NL) Downloadbare Flyer  ( pdf-formaat) –>  Flyer Avine Coulonval – 12 fantaisieen voor viool solo (NL)